Jazzphotography Holland

Eigenzinnig orkest schuwt de stilte niet

17.4.2024

Het New Rotterdam Jazz Orchestra zoekt de grenzen op. Ze gaan voor het nieuwe, het onbekende, en de uitdaging. En dat al 20 jaar lang. Vandaar dat ProJazz het orkest naar Den Haag haalde. 27 maart jongstleden was het zover.

Het publiek had er zin in. Maar de muzikanten ook! Op het podium geen saaie boel. Dit 12-koppig orkest laat veel horen en er is veel te zien. Professionele topmusici die weten dat uitstraling en contact met de zaal net zo belangrijk is als de muziek. Een jonglerende hoornist, een enorme tuba die fonkelde in het podiumlicht, en (oeps) de trombonist annex dirigent struikelt bijna over het microfoonsnoer. Als het spotlicht de trombonist niet volgt kondigt hij de nummers gewoon in het donker aan.

Het orkest heeft de afgelopen 20 jaar niet stil gezeten. Er zijn veel projecten geweest, en er waren mooie samenwerkingen met musici zoals Carla Bley, Anton Goudsmit, Jeroen Spitzenberger of Kypski. Nu speelden ze verschillende nummers uit hun hele oeuvre (zoals Aquapopulus, Epiloog en Einzelgänger). Het paste mooi bij elkaar. Er kwamen composities van Johan Plomp, Luuk Boudesteijn en Rob van de Wouw voorbij (de nestoren en oprichters van het orkest). Ook de jongere garde componeert, we hoorden een nummer dat aangekondigd werd als ‘Het leven is een neerwaartse spiraal’ van Jelle Roozenburg. Ondanks de ontspannen sfeer waren de nummers ingetogen en tegelijkertijd krachtig. De stilte binnen de muziek hield het publiek bij de les. Soms neigde het naar chaos, dan was het weer orchestraal gearrangeerd, en steeds viel alles weer op zijn plek. Er waren prachtige solo’s van Rob van der Wouw, Miquel Boulens, Louk Boudesteijn, Jesse Schilders, Jelle Roozenburg en Romain Bly.

Het New Rotterdam Jazz Orchestra wil een orkest voor alle Rotterdammers zijn. Komt het door de eerdere samenwerking van Louk en Jan met de Haagse band Di-rect dat ze richting de Hofstad kwamen? Hoe dan ook, we zien ze graag weer terug op een Haags podium!

gezien: 20 jaar New Rotterdam Jazz Orchestra, de Regentes Den Haag 27.3.2024

Tekst: Vanessa Monfils

Beeld: Maurits van Hout

april 17, 2024 0

Eric Vloeimans slaat nieuwe weg in met Hotspot

17.4.2024 Één van Nederlands beroemdste trompettisten, een fenomeen en vaak met een ingetogen rol van de trompet. Subtiel en beheerst, met het grootste gemak tovert hij de noten uit zijn trompet. Het zou zomaar een omschrijving van de muziek van Eric Vloeimans kunnen zijn.

Toch was het Eric Vloeimans die op 1 april, bij de start van het concert in Het Paard in Den Haag, de bezoekers vroeg of ze kwamen voor romantische, gevoelige muziek. Om direct die illusie te verpulveren: “vanavond wordt het funky en anders”. De trompet zou deze avond een andere rol gaan spelen. Niet subtiel en bescheiden, maar gewoon brutaal op de voorgrond. De band die hij had samengesteld in “Hotspot” was daar ook naar. Phaedra Kwant, Pascal Vermeer, Jerôme Hol en Sjoerd van Eijk niet de minste namen en ook één voor één podiumdieren waren klaar om een feestje te starten.

Maar er was variatie genoeg. Van Latinachtige muziek en funky stukken of juist bijna rock met de snerpende gitaar van Jerôme Hol. Dat riep bij mij wel een gevoel van identiteitscrisis op. Wie of wat zijn ze en waar willen ze naartoe? Mij persoonlijk spraken vooral de funky nummers aan en de stukken met meer tempo. Ik ben ook benieuwd waarop ze uitkomen straks. Wat altijd goed is, is de energie van Eric Vloeimans. Hij weet altijd iets moois neer te zetten en neemt de mensen mee.

Leuk concert en goed om te zien dat Vloeimans niks schuwt; keep on moving Eric!

Gezien: Eric Vloeimans Hotspot, Paard Den Haag

Organisatie Projazz

tekst en beeld: Maurits van Hout

april 17, 2024 0

John Scofield laat fijnproevers genieten

17.3.2024 Ruim voor aanvang stond er een flinke rij voor de deur van het Paard. Veelal mannen van middelbare leeftijd en soms was er zelfs een echtgenote meegekomen. Mensen die thuis een goede stereoinstallatie hebben en genieten van pure muziek. Althans, zo schat ik het in.

Door de jaren heen had ik hem een paar keer gehoord en uiteraard ook gezien, maar dat is minder spannend. Behalve de gezichtsuitdrukkingen is er niet veel te zien, de man staat veelal op een vaste plek. Maar des te meer is er te luisteren. En het leek of al die mannen die vochten om een plek voor het podium, iedere beweging van zijn handen op de gitaar wilden volgen. Elke noot. En terecht. Want John Scofield is één van de allergrootste jazzgitaristen en past in een rijtje met Pat Metheny, Jim Hall, John McLaughlin, Al di Meola, George Benson en ook onze eigen Jesse van Ruller en Philip Catherine.

Deze avond een aantal beroemde covers zoals Tambourine Man van Bob Dylan en How blue can you get van BB King. Ik persoonlijk vond dat niet allemaal even mooi. Omdat het mij toch vooral ging over zijn gitaarspel. Bob Dylan is Bob Dylan. Maar bijvoorbeeld bij “Eyes of the world” van Grateful Dead kwam zijn gitaarspel echt heel mooi tot zijn recht. Dat was puur genieten. En dat zag ik ook om me heen gebeuren.

De Amerikaanse vlag lijkt zichtbaar in de achtergrond…

Het was een bijzondere avond. Met dank aan ProJazz.

gezien: John Scofield “Yankee go Home”.

tekst en beeld Maurits van Hout

maart 17, 2024 0

Greener Grass, stronteigenwijs, maar wel interessant..

7.3.2024

In de vooraankondiging van dit concert stond op de website van ProJazz: “wanneer je woorden vervangt door muzieknoten dringt het verhaal diep in je vezels door”. Dat mocht dan wel zo zijn, maar het waren wat mij betreft toch vooral de woorden die doordrongen.

In de kleine ruimte “het Ketelhuis” was de setting perfect. Publiek dicht op de band en een intieme setting voor kwetsbare muziek. Ook de muzikanten stelden zich kwetsbaar op. Over een mandoline die altijd bijgesteld moet worden tijdens een concert. De voorkeur van Sanne Huijbregts voor de meest exotische instrumenten en bijvoorkeur akoestisch. De acapella zang was mooi en meestal heel zuiver. Het leek lieflijk, maar zoals we van Huijbregts kennen werden er wel degelijk harde noten gekraakt. Over de harde wereld, relaties, jezelf en nog veel meer…

Op de website staan ze vaak met hun ogen dicht; een knipoog naar de muziek, waarbij het gewoon wel ok is om echt te luisteren en de muziek in je op te nemen. Muzikaal ziet de setting er prima uit met de bassist en mandolinespeler en de drie dames die zelf ook allerlei instrumenten perfect spelen. Soms moest ik aan Alela Diane denken qua sfeer. “Relatief” eenvoudige muziek, maar wat een verhaal en dat had ik hier dus soms ook.

Bijzonder ook dat duizendpoot Huijbregts in een compleet andere setting weer iets anders maakt, waarbij ik uiteraard wel direct haar stempel hoor.

De humor van de band en het makkelijke contact maken met de zaal waren leuk.

Prima concert. Kort maar de moeite waard. Blijf vooral jezelf!

Gehoord en gezien: Greener Grass met cd presentatie “Greener Grass”. 2 maart 2024

De Regentes Den Haag (projazz)

tekst en beeld: Maurits van Hout

maart 7, 2024 0

Ntjam Rosie haalt nieuwe energie bij de jeugd

21.11.2023

Het was even wennen het concert van Ntjam Rosie in het Koorenhuis. Er verscheen een band op het podium en die begon te spelen. Drie stukken en nog geen Ntjam Rosie. Ik moest even denken aan een paar grote Amerikaanse artiesten die altijd hun band de boel lieten “voorverwarmen”. Denk aan Elvis, BB King en soulartiesten als Gladys Knight. Dus ik vroeg me af: is Ntjam Rosie van statuur veranderd?

Maar niks was minder waar. Na een aantal zeer succesvolle jaren met buitenlandse optredens wilde ze nieuwe energie. Ze wilde weer voelen hoe het was toen zij net begon en die enorme drive had. En dus gaf ze de jongens van Smandem het podium en later ook veel ruimte voor overigens prima solo’s.

Die energie hadden ze. Stuk voor stuk prima muzikanten die we allemaal nog vaker gaan zien in wat voor setting dan ook. Toch was ik vooral benieuw naar Ntjam Rosie. Vanavond zong ze stukken van “Elle-reworked”. Stukken van haar tweede album 13 jaar geleden en nu in een nieuw jasje. Ofschoon ik haar door de jaren heen vaker had gezien stonden die stukken me niet direct bij en kon ik eigenlijk gewoon vrij luisteren naar nieuwe muziek.

Wat Ntjam Rosie voor mij de moeite waard maakt is de prachtige stem die ze heeft. Vol soul en echt plezierig om naar te luisteren. Stukken over het leven, over vrouwen en uiteraard de liefde. De band is fris en zet een groovy jazzy sound neer met mooie solo’s van alle muzikanten.

Achteraf toch nog weer even geluisterd naar de nummers van “Elle” editie 1 en “Elle” nu. Bijvoorbeeld het stuk “In Need”. Het origineel is echt soul uit de jaren 80. Romantisch, met strijkers, melodieus. En de variant nu is veel meer groovy, swingender en frisser. Wat mij betreft een mooie remake. Maar tegelijkertijd genoot ik ook wel van stukken waarop ze solo song met een gitaar terwijl de band mocht luisteren. Prima concert. Mooi dat we zulke parels hebben in Nederland.

Gezien: Ntjam Rosie Smandem in Het Koorenhuis Den Haag

tekst en beeld: Maurits van Hout

november 21, 2023 0

So What’s Next 2023 zeer succesvol

13.11.2023

Na de eerdere edities van So What’s Next was ook deze elfde editie een succes met 15 verschillende optredens in de 5 locaties in het Muziekgebouw. Een veelzijdig muziekaanbod voor iedereen. Helaas heb ik niet alle acts kunnen zien maar de acts die ik zag waren overtuigend. Zoals het acoustic trio van trompettist Teus Nobel met onder andere een meer dan geweldige ode aan de ooit in Amsterdam overleden Chet Baker. Ook de rap en hiphop van de Eindhovense Fresku bracht de grote zaal in beroering. Saxofonist Joe Lovano die met gitarist Jakob Bro een bijzonder dubbeltrio meenam (twee drummers, 2 bassisten en een extra gitarist), waren bijzonder om te beluisteren en zoals gebruikelijk greep Lovano “muzikaal” in als de solo’s hem te lang duurden. Sabrina Starke toonde haar soulvolle veelzijdigheid en kwaliteit met haar strakke band. De youngsters (gemiddelde leeftijd 21 jaar) van Lüpa Gang Gang, uit België, (last minute invallers) speelden een ijzersterke, stevige set, waarin diverse muzikale stromingen bijeen kwamen met een eigen “Lüpa Gang Gang sound” die in de smaak viel.

Naast de zeer succesvolle slotact van dit festival door Cory Henry met zijn band The Funk Appostles (ex-Snarky Puppy) en twee geweldige vocalistes was het toch het concert van het Benjamin Herman Trio dat mij persoonlijk het meest aansprak. Niet in de laatste plaats door het subtiele maar ook stevige geluid van dit trio van saxofonist/fluitist Benjamin Herman. En zelfs als Herman zich waagt om de vocalen voor zijn rekening te nemen blijft hij recht overeind en weet hij de zaal te overtuigen. Dit trio staat als een huis met power-drummer Jimmi Hueting en bassist Thomas Pol. Vooral Hueting is een man van het betere trommelwerk, hij zweept zowel Thomas al Benjamin op tot op grote hoogte.

Het festival in Eindhoven begon, zoals standaard de laatste jaren, met een DJ Clubnight op vrijdag (drukbezocht), gevolgd door een sterke festivalavond op zaterdag dus en een gratis “So What’s Next around Town” op zondag dat zich afspeelde in kroegen en op onverwachte locaties in het Eindhovense centrum. Het laagdrempelig in contact te komen met nieuwe jazzmuziek is daarom wellicht het grootste succes van dit festival.

Deze elfde editie van So What’s Next, krijgt een serieuze notering in mijn jaarlijst van succesvolle Jazzfestivals waarbij ik reken op een even zo succesvolle twaalfde editie in 2024.

Jacques Nachtegaal

Gezien: So What’s Next 2023. Muziekgebouw Eindhoven 4 november 2023.

Tekst: Jacques Nachtegaal (Het Collectief N en P)

november 13, 2023 0

The Bad Plus zoekt altijd naar vernieuwing..

Het was even wachten, want het concert begon een uur later dan verwacht met plots een voorprogramma-tje in de kleine zaal van Het Paard in Den Haag, maar dan kreeg je ook wat.

The Bad Plus-oprichters Anderson (bas) en King (drums) hadden eerder al een keer de pianist vervangen, maar dit keer was de verandering rigoureuzer. Dit keer zelfs géén pianist meer en vrijwel geen klassieke jazzstukken meer, maar bij vlagen gewoon harde rock. Daar zorgden gitarist Ben Monder en saxofonist Chris Speed wel voor. Want juist in de stukken waarin zij het voortouw namen zat snelheid, variatie in en een heerlijk mix van jazz en rock. Ik hou het kort, geen lange verhalen over de stukken. Gewoon een prima concert.

Gezien in het Paard in Den Haag: The Bad Plus. 29 oktober 2023.

november 8, 2023 0

So What’s Next 2023 de moeite waard

So What’s Next 2023 zet “jazz”-minded Eindhoven weer drie dagen op stelten (3,4 en 5 november).
Een swingende jazznight met prima dj-sets op vrijdag, een festivalavond op zaterdag met topnamen en een verrassende jazzmiddag/avond op zondag op verrassende locaties in Eindhoven.

Simpel

Het idee van SWN is simpel. Op een laagdrempelige manier de Eindhovenaar bekend maken met opkomende en gearriveerde jazzmuziek die grensverleggend is. Dat kan door een mengeling van stijlen en ook door verrassende concerten. Waarbij verschillende uitstapjes (denk bv aan electro, rap of wereldmuziek) mogelijk zijn.

Niet meer weg te denken

Uiteindelijk is SWN na een aantal jaren niet meer weg te denken uit Eindhoven. Dat valt ook terug te lezen bij eerdere verslagen van SWN op deze site.

Waarom gaan kijken op zaterdag?

Een greep uit de concerten die je moet gaan zien:

Gallowstreet: toffe brassband met vele blazers uit Amsterdam; jonge honden vol energie.

Lovano/Bro: aimabele saxofonist Joe Lovano speelde met alle groten in de jazz en is zelf ook een hele grote, de combi met gitarist Jakob Bro is weer een mooie nieuwe samenwerking voor deze avonturier in de jazz.

Nubya Garcia:

Eerder gezien op Gent Jazz. Absolute topper van nu. Gaan zien!

Teus Nobel:

Edison award winnaar Teus Nobel laat zijn kwaliteiten nu akoestisch horen en dan hoor je echt hoe goed hij blaast. Oogt jong, maar is al jaren een topper. Mooier wordt het niet op trompet deze dag.

Fresku:

Eindhovense rapper en ondertussen ook een geweldige ambassadeur van de stad. Weet je altijd te raken met teksten en muziek.

Cory Henry:

Al eerder te gast in Eindhoven. Zette toen een dampende show neer. Toetsenist met de kwaliteit een hele zaal op te zwepen met zijn klanken. Ja inderdaad, zat bij Snarky Puppy voor de kenners.

Dit was zo maar een greep uit de namen die er staan. Er is nog meer… Tickets zijn verkrijgbaar via:

tickets zaterdag

So What’s Next Eindhoven

oktober 25, 2023 0

Sanne Sanne beklimt hoge bergen

06.10.2022

Alweer ruim een week geleden was ik bij “Sanne Sanne” in het Koorenhuis te Den Haag.

Een bijzonder concert werd het. In de band van Sanne Huybregts geldt namelijk dat iedereen moet zingen. En dat kunnen ze. Allemaal, en zuiver. Daarnaast bespelen ze allemaal een instrument en ze doen dat nog goed ook. En wat het nog mooier maakt, er zit een prachtige harmonie in.

Sanne is een topper op de vibrafoon, maar ze is er ook niet vies van instrumenten te vermengen of met Roosmarijn Tuenter (alt-viool) een start van een duet te zingen en dit vervolgens als een saus door het stuk heen te samplen. Maar altijd weer in een mooie harmonie.

Tussendoor mooie solo’s van onder andere bassist Pat Cleaver en Sanne zelf. Sanne vertelde ons dingen over haarzelf. Hoezeer ze van de bergen houdt. Hoe ze stukken schrijft in de bergen en daar oplaadt voor “de wereld”. Vooral het stuk “mountainchild” is daarbij een mooi voorbeeld van haar verhaal. Maar Sanne is ook bewust. Zo gaat het stuk “Paper Skin” over het “Me Too” verhaal en voel je bijna de verontwaardiging in haar stem.

Ik ga niet verder schrijven, ga haar gewoon een keer beluisteren als ze in de buurt is!

gezien: Sanne Sanne in Het Koorenhuis Den Haag, een Projazz productie.

oktober 6, 2023 0

Jazzphotography Holland

Photos and reviews of interesting jazz concerts

Eigenzinnig orkest schuwt de stilte niet

Eric Vloeimans slaat nieuwe weg in met Hotspot

John Scofield laat fijnproevers genieten

Greener Grass, stronteigenwijs, maar wel interessant..

Ntjam Rosie haalt nieuwe energie bij de jeugd

So What’s Next 2023 zeer succesvol

The Bad Plus zoekt altijd naar vernieuwing..